Amantani, een eiland in het Titicacameer. Grondgebied Peru. Het telt 4000 inwoners. We mochten er proeven van de lekkere keuken en overnachtten bij een gezin ook met drie kinderen. 's Avonds dansten we met de plaatselijke bevolking op hun opzwepende muziek. Dankzij hun prachtige outfits voelden we ons al snel één met hen. Wij met, naar hun normen, dure stapschoenen. Zij met, naar onze normen, versleten stoffige sandalen. Op het eiland zijn geen autoriteiten of politie enkel de regel:      'DON'T LIE, DON'T STEAL AND DON'T BE LAZY!' 
Deze mensen tonen hoe simpel en schoon het leven kan zijn. Was het maar overal zo. 

In onze regenjasjes voelen we ons precies tovenaar-leerlingen op Zweinstein die voor het eerst naar school gaan. In dit geval naar de grote Inca Spirit verstopt in de bergen rondom Machu Picchu. Als je een foto van de verborgen stad 90° linksom draait dan ontdek je zijn gezicht. Ongelooflijk straf en krachtig. Overal waar we nu foto's zien, zien we zijn gezicht en er is nog zoveel meer dat we niet zien. We leren opnieuw te kijken en nemen Machu Pictures. 
(foto's rondom dag 085: Cusco-Maras-Moray-Hidroelectrica-Aguas Calientes-Machu Pisco ;-)

Ze liggen te wachten op de passerende mensheid, want als die niet langskomt dan neemt de natuur opnieuw de bovenhand. Sommige bestaan uit asfalt, andere uit aarde, kasseien of zand. Allen hebben ze een verhaal te vertellen hetzij in de remsporen of de putten, plassen of dode dieren. Heel soms ook is de weg gewoon weg. Overal waar we voorbij rijden is er wel iets te beleven. Lang leve het leven onderweg. 

Spanwijdte 3 meter. Indrukwekkend. Net zoals zijn woonplaats, de Colca Canyon. Het is zijn Miski Wasi (Quechua voor 'Sweet Home'). Hier word je klein van. Hopelijk mag ik in een volgend leven terug komen als een Colca Condor.

Overal waar we komen proberen we ook ons steentje bij te dragen. Hier haalden we zelfs de plaatselijke pers van Arequipa, de witte stad gebouwd uit vulkanische cillarsteen. De plaatselijke lekkernij Cuy Chactao (Cavia) probeer ik niet.  Het zou maar al te zot zijn dat mijn kinderen opkomen voor het welzijn van huisdieren terwijl ik rustig een cavia verorber.  Rocoto Relleno (gevulde paprika) proef ik wel. Super lekker, maar heel pikant. Nadien voel ik me net een bedreigde vuurspuwende draak. Gelukkig zijn de kinderen er om mij tegen uitsterven te beschermen.

De avond valt aan de stadsrand van Nazca. De mini taxi waarin we achterin met zijn vijven gepropt zitten stopt na een halfuurtje hobbelen bij een stenen veld. We volgen weifelend het gsm lichtje van Senong, die vooraan naast de bestuurder zat. Bij een rio (rivier) stoppen we. "Shoes, shoes!" Senong gebaart ons onze schoenen uit te doen. Dit hadden we niet verwacht. 's Avonds in donker op stap gaan in een vreemd land is op zich al avontuur. Laat staan dat je nog eens een rivier vol stenen moet oversteken met drie kinderen. Toch gaan we ervoor. De energie voelt sterk en goed. De schoenen en kousen van de kinderen overdag uitdoen duurt al eventjes. Dit duurt dus nog eventjes langer dan eventjes. Op gevoel steken we de rivier over. Hand in hand. Eén met elkaar en Moeder Aarde op zoek naar...
(fragment uit dagelijkse column van Nyk - dag 074 - 16april2015 - 'Spirit Senong')

Hola! Ondertussen bijna drie weken in het wondermooie Peru. Onze blog kan het razend reistempo amper volgen. Van zodra meer tijd en internet posten we nog fotoreeksen van Nazca, Arequipa, Yanque (Colca Canyon), Cusco, Aguas Calientes en Machu Picchu die we morgenvroeg bij dageraad gaan beklimmen. Saludos amigos!

Vroeger leefden hier maar vier families. Dat moet hemel op aarde geweest zijn. Ondertussen is het een oase van lawaai geworden. Zeg maar Huacaf***kingChina Town. Getunede dune buggies knallen hun beste Peruaanse rapnummers door de boxen van ochtendgloren tot diep in de nacht. Toch maakten het zwembad en sandboarden veel goed. En onze oordopjes mochten ook eens gebruikt worden, waarom sleuren we ze anders mee.

Ook in Lima stoppen ze voor overstekende besjes (= oude vrouwtjes) en voor niemand anders. 
Ook in Lima hebben ze een Makro en houden ze van allerlei soorten Cola. 
Ook in Lima lusten ze Belgische chocolade en hebben kassiersters mooie voornamen. 
Ook in Lima hebben ze een raw food café en geloven ze in El Mesias.
Ook in Lima zijn ze fan van Los Diablos Rojos: Hazard, Witsel, Fellaini, Coutois,...