Day 105. 'No longer to be poisoned by civilization, he flees and walks alone upon the land to become lost in the wild!'

Uyuni (Bolivia), el Salar, el Desierto, el Dali. 
Salvador must have been traveling here through spirit. The colors, the shapes they breathe his paintings. 
It make us want to sing, to dance, to play guitar, to paint, to run, to play,  to breath, to live and never ever stop. 
So inspiring, so beautiful, so powerful, so spiritual, so deep, so contagious, so much magic. 
I don't think we'll ever go back home again. At least not like we were before. 
LA VIDA ES ASPIRAR, RESPIRAR Y EXPIRAR !!!

Glimlach! Je bent het waard om gelukkig te zijn. Stonden er maar meer van die zinnen in het straatbeeld.
 In Coroico nemen we even een weekje vakantie op vakantie om te kunnen werken aan onze artikels die tijdens de zomervakantie acht weken lang in de krant (deMorgen) verschijnen. Dus eigenlijk geen vakantie. Moeten dat dringend toch eens proberen in te lassen, want altijd onderweg zijn is soms echt vermoeiend. Maar we glimlachten, zijn gelukkig en ontmoeten nieuwe vriendjes.

De ideale plek om 100 dagen de bol rond een gepast plekje te geven is 100 minuten gezinsyoga in Coroico (Bolivia).

Eventjes uitblazen in La Paz (Bolivia). De meest indrukwekkende stad, tot nog toe, die we ooit gezien hebben. Het lijken allemaal huisjes gemaakt van lego blokjes en in al die huisjes wonen dan nog eens kleine wezentjes elk met hun eigen ritueeltjes en verhaaltjes. Adembenemend mooi en dagelijks komen er blokjes, wezentjes en verhaaltjes bij. We stonden paf in La Paz.

Aangekomen in Copacabana (Bolivia), wat kleiner en gezelliger lijkt dan verwacht, vieren de locals de 'ultimo dia' van een driedaags feest. Een kakofonie van fanfares, auto getoeter en plaatselijke bands zoemt door de kleurrijke stad. Overal lachende, dansende en vooral zatte mensen. Het voelt als een zomerfestival aan de Belgische Kust. Gelukkig zijn er ook mensen die werken vandaag. Slechts 30 Boliviano betalen we om onze stinkende kleren te laten wassen en dit in een recordtempo van een paar uur. Leve Copacabana. (dag091-092-093)