​Hospital for Tropical Diseases : Bangkok
 
De laatste loodjes van een wonderbaarlijk avontuur. Nooit gedacht dat ze zo zwaar zouden zijn. Geveld door Dengue. Ik weet niet meer precies hoeveel keer ik de tropische ziekte verwenst heb, maar ik denk gemiddeld 1 keer per 2 seconden.
 
Eerst 4 dagen zware op en neer golvende koorts in combinatie met spier- en bot pijn. Oogbollen die je amper kan draaien in je krakende houten kop. Pijnlijk.
 
Een opname in Hospital Tropical lijkt de beste zet. Eénmaal daar blijkt onze koorts gaan liggen verdomme. Blijkt dat dit de volgende fase in de ziekte is. 48uur in de luwte en hopen dat er geen inwendige bloedingen optreden. En we hebben het geluk aan onze kant misschien wel dank zij het geluksbandje dat we enkele uren voor onze ziekte om kregen door een oude monnik in een tempel bij de ‘floating market’. Dank je wel wijze man.
 
Maar dan moest het ergste nog komen. Huiduitslag met bijhorende ondraaglijke jeuk. Verdorie, volgens mij het ergste wat ik ooit meemaakte en ik heb toch al wat te verduren gehad. Bes en ik weten niet waar kruipen. Haast paranoia word je ervan. ’s Nachts lig ik met mijn handen knijpend in de bedrand en bijtend op een laken dat in mijn mond steekt.  Duizenden naalden die constant prikken over gans je lichaam. Geen moment van afleiding of ontspanning. Verschrikkelijk. Mijn vel brandt alsof ik herhaaldelijk in de netels gevallen ben of als een kind dat in zijn blootje te lang in het gras gerold heeft. Ik verhoog mijn verwensingen naar 1 keer per seconde. Dit wens ik niemand toe.
 
Bewondering ook. Bewondering voor mijn 10 jaar oude dochter Bes hoe zij zich hier door spartelt. En we halen het. We halen de streep en verlaten het ziekenhuis. Dank ook. Dank aan Lien, Tias en Lente om voor ons te zorgen.
 
Na enkele nachten goeie nachtrust, in het hotel dat we ondertussen kotsbeu zijn, zijn onze bloedwaarden weer goed. Volgens de dokter mogen we onze trip verder zetten, maar omdat die nog verder loopt door risicogebied (Laos, Cambodje, Vietnam) besluiten we om het hierbij te laten. Het is mooi geweest en we zijn nog te vermoeid om opnieuw te trekken met rugzak. We hebben ook groen licht gekregen om huiswaarts te vliegen. Dus wellicht trotseren we de komende week opnieuw de Belgische koude.  Daar wachten nieuwe avonturen en hopelijk geen muggen.
 
In Bangkok ontvangen ze in het hospitaal voor tropische ziektes dagelijks 5 gevallen van Dengue. Vorige maand stierven er twee aan de ziekte. Het is een groot probleem aan het worden, want de ziekte is aan het oprukken. Voor de ziekte is geen vaccin of medicijn. Nog niet.

Bes en papa zijn in Bali gestoken door een tijgermug. Bes moet 10 glazen water en papa moet 3 liter water drinken. Bes en papa slapen veel. Bes en papa zijn ziek. Ze zijn heel moe en hebben heel warm. We zijn niet zo blij. Mama nog het meest. Tias en ik maken veel lol met elkaar. Als iemand ziek is moeten we rustig spelen, maar dat kunnen we niet. Dan moeten we in onze kamer. Als Bes en papa weer beter zijn vliegen we naar huis. Dat kan wel nog even duren. We vinden het jammer. Maar ook blij om naar huis te gaan. Lente xxx 
​DENGUE WIKIPEDIA

Hier kunnen de cinemazalen in België nog iets van leren. Ligzeteltje, kussentje, dekentje, hapjes en drankjes à volonté voor de vertoning, een drukknop zoals in het ziekenhuis voor een extra lading popcorn tijdens de film.
Zelfs een lampje moest het even te griezelig worden. En een geniale familiefilm: Hotel Transylvania2.
Lang leve film.